เรื่องเล่านึงที่อยู่ในหนังสือ The Alchemist ที่ผมชอบมากคือ เรื่อง The two drops of oil ที่ถูกเล่าโดยตัวละครในหนังสือ
หนุ่มน้อยออกเดินทางตามหา “ชายผู้รอบรู้ที่สุดในแผ่นดิน” ตามคำที่พ่อของเค้าแนะนำ เมื่อเดินทางมาถึง เขาพบกับความวุ่นวายที่บ้านของชายผู้รอบรู้นั้น ผู้คนเข้าออก เดินมาเดินไปไม่ขาดสาย มีเสียงบทสนทนา ผสมกับเสียงดนตรีขับกล่อม
ชายหนุ่มเล่าที่มาที่ไปของการเดินทาง และขอคำแนะนำเรื่องความสุข ชายผู้รอบรู้ฟังจบ กล่าวว่ายังไม่มีเวลาอธิบาย แต่แนะนำให้หนุ่มน้อยสำรวจวัง และกลับมาอีกสองชั่วโมง
ก่อนจากไป ชายผู้วิเศษมอบช้อนให้หนึ่งคัน บนช้อนนั้น มีน้ำมันอยู่สองหยด พร้อมกำชับว่า “เดินสำรวจวังโดยไม่ให้น้ำมันหก”
หนุ่มน้อยเริ่มเดินสำรวจวัง แต่ละห้อง เขาเพ่งพินไปที่ช้อนเท่านั้น เวลาผ่านไปสองชั่วโมง เขาจึงกลับไปพบชายผู้รอบรู้
“เจ้าได้เห็นพรมทอเปอร์เซียในห้องอาหาร และสวนที่ใช้เวลานานถึง 10 ปีในการสร้าง หรือคัมภีร์สวยงามในห้องสมุดหรือไม่?” ชายผู้รอบรู้ถาม
หนุ่มน้อยอับอาย เพราะเขาไม่เห็นอะไรเลย มัวแต่กังวลไม่ให้น้ำมันหก
“กลับไปเถอะ แล้วชื่นชมความมหัศจรรย์ในปราสาทของข้า” ชายผู้รอบรู้กล่าว “เจ้าไม่สามารถไว้ใจใครถ้าไม่รู้จักบ้านของเขา”
หนุ่มน้อยโล่งใจ หยิบช้อน เดินสำรวจวังอีกครั้ง ครั้งนี้เขาสังเกตเห็นความมหัศจรรย์ที่ชายผู้วิเศษกล่าวถึง
เมื่อกลับมา เขารายงานทุกสิ่งที่เห็น
“แล้วน้ำมันสองหยดที่ข้าให้ไปล่ะ?” ชายผู้วิเศษถาม
หนุ่มน้อยมองลง เห็นน้ำมันหายไป
“นี่คือคำแนะนำเดียวที่ข้าจะให้” ชายผู้วิเศษกล่าว “ความสุขคือการเห็นความมหัศจรรย์ของโลก โดยไม่ลืมน้ำมันสองหยดบนช้อน“
ซึ่งบทสรุปของเรื่องนี้อาจจะตีความถึง การหาสมดุลในชีวิต อย่ามัวแต่กังวลกับเป้าหมาย (น้ำมัน) จนลืมความสวยงามรอบตัว (ความมหัศจรรย์)